że zapomniał

См. также в других словарях:

• zapominać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zapominaćam, zapominaća, zapominaćają, zapominaćany {{/stl 8}}– zapomnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, zapominaćnę, zapominaćni, zapominaćniał, zapominaćnieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapomnieć — dk VIIa, zapomniećnę, zapomniećnisz, zapomniećnij, zapomniećniał, zapomniećnieli, zapomniećniany zapominać ndk I, zapomniećam, zapomniećasz, zapomniećają, zapomniećaj, zapomniećał, zapomniećany 1. «nie zachować w pamięci, przestać pamiętać o kimś …   Słownik języka polskiego

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• ulecieć — Coś uleciało komuś z pamięci «ktoś o czymś zapomniał, nie może sobie czegoś przypomnieć»: Kastor uczył go rzutów kamiennym krążkiem. I tak wtedy dobrze szło! Czyż zapomniał o tym, że Kastor pokazywał mu najlepszy uchwyt i sposób rzucania? W… …   Słownik frazeologiczny

• ulatywać — Coś uleciało komuś z pamięci «ktoś o czymś zapomniał, nie może sobie czegoś przypomnieć»: Kastor uczył go rzutów kamiennym krążkiem. I tak wtedy dobrze szło! Czyż zapomniał o tym, że Kastor pokazywał mu najlepszy uchwyt i sposób rzucania? W… …   Słownik frazeologiczny

• ulatać — Coś uleciało komuś z pamięci «ktoś o czymś zapomniał, nie może sobie czegoś przypomnieć»: Kastor uczył go rzutów kamiennym krążkiem. I tak wtedy dobrze szło! Czyż zapomniał o tym, że Kastor pokazywał mu najlepszy uchwyt i sposób rzucania? W… …   Słownik frazeologiczny

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… …   Słownik frazeologiczny

• ale — 1. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne treści, łączący zdania współrzędne lub równorzędne części zdania (z przeczeniem lub bez przeczenia); lecz» Słońce świeci, ale wieje zimny wiatr. Biednie, ale czysto. Położył się… …   Słownik języka polskiego

• bo — 1. «spójnik przyłączający zdania podrzędne, wyrażające przyczynę; ponieważ» Nie można wyjść, bo pada. Nie kupi palta, bo i za co? Zapomniał co mówiono, bo też i nie słuchał dobrze. 2. «po zdaniach rozkazujących spójnik przyłączający zdania… …   Słownik języka polskiego

• chyba — 1. «partykuła (łącząca się również z końcówkami trybu warunkowego czasowników) osłabiająca treść zdania lub członu zdania, do którego się odnosi, wprowadzająca odcień niepewności, przypuszczenia, możliwości czegoś, przybliżenia; być może,… …   Słownik języka polskiego